ม.เฉลิมกาญจนาศรีสะเกษ มอบกำลังใจแก่ผู้ประสบสถานการณ์ชายแดนไทย-กัมพูชา

นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยเฉลิมกาญจนาศรีสะเกษ ร่วมกันนำสิ่งของเครื่องใช้ที่จำเป็น ไปมอบให้ผู้อพยพ ที่ศูนย์พักพิง แถมเงินสดมอบให้ ทำคุณแม่ที่ไม่มีเงินซื้อนมให้ลูกน้ำตาร่วง คุณพ่อที่เคยสู้รบจนขาขาด เด็ก และผู้สูงวัย

วันที่ 26 กรกฎาคม 2568 ที่ ศูนย์พักพิง ผู้อพยพหนีภัยสงคราม ระหว่าง ไทย – กัมพูชา ซึ่งจุดนี้มีผู้ที่อพยพมาพักอาศัยอยู่ราว 5,000 คน ทั้งเด็ก ผู้สูงวัย หนุ่มสาว ผู้พิการ ทหารผ่านศึก คุณแม่ที่ไม่มีเงินซื้อนมให้ลูกดื่ม เพราะประสบสถานการณ์ชายแดนไทย-กัมพูชา ไม่มีงานทำ จากที่เคยรับจ้างรายวัน โดยสิ่งที่จำเป็นมากก็คือ เครื่องนุ่งห่ม เสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัว ผ้าขนหนู สบู่ ยาสีฟัน ยารักษาโรค และอาหารปรุงสำเร็จ 3 มื้อในทุกๆ วัน นอกจากนั้นสิ่งที่ทุกคนคิดไม่ถึงก็คือ ใครสักคนที่เข้าใจ มาร่วมพูดคุย มาบีบๆ นวดๆ จับมือปลอบใจ ให้กำลังใจ มารับฟังความทุกข์ยาก ความลำบาก แค่นี้ผู้อพยพก็พอใจ มีกำลังใจที่จะอยู่ต่อ

โดยวันนี้ ได้มี ดร.สุชีราภรณ์ ธุวานนท์ อธิการบดีมหาวิทยาลัยเฉลิมกาญจนาศรีสะเกษ ได้นำน้องๆ นักศึกษาคณะสาธารณสุขศาสตร์, น้องๆ นักศึกษาคณะพยาบาลศาสตร์ จำนวนกว่า 100 คน พร้อมกับคณาจารย์ นำข้าวของเครื่องใช้มามอบให้แก่ผู้ประสบสถานการณ์ชายแดนไทย-กัมพูชา มาสอบถามปัญหาด้านสุขภาพ มาเยี่ยมให้กำลังใจ และที่สำคัญที่สุดก็คือ น้องๆ นักศึกษาจะได้ฝึกประสบการณ์จริง ในการออกเยี่ยมให้กำลังใจ แก่พ่อๆ แม่ๆ คุณย่าคุณยาย คุณตา คุณปู่ รวมทั้งหนูๆ น้อง ๆ เด็กๆ ที่อาจจะยังไม่รับรู้อะไรกับสถานการณ์ชายแดนไทย-กัมพูชามในวันนี้ ซึ่งเมื่อ นักศึกษาเรียนจบ ก็จะได้ไปใช้ประสบการณ์จริงในการทำงานได้ทันที รวมทั้งได้เรียนรู้ในการให้กับสังคมไทย ในยามเดือนร้อนเช่นนี้ ขณะเดียวกัน อธิการบดีฯ ยังได้มอบเงินสด ให้กับเด็กๆ มอบให้ผู้สูงอายุ คนชรา ผู้พิการ บางคนถึงกับกลั้นตาน้ำตาไว้ไม่อยู่ หลั่งน้ำตาออกมา พร้อมบอกว่า “วันนี้มีเงินซื้อนมให้ลูกกินแล้ว” หลังจากที่ชงน้ำข้นมาหลายวัน เพราะอพยพมา ไม่มีเงินติดตัวมาเลย

เช่นเดียวกันกับ อาสา ทหารพราน อดิศักดิ์ ธรรมนิยม อายุ 66 ปี ชาวบ้านบึงมะลู อำเภอกันทรลักษ์ จังหวัดศรีสะเกษ ที่ขาขาดจนต้องใช้ขาเทียม เมื่อปี พ.ศ.2530 ได้ไปประจำการที่ด่านช่องอานม้า ขณะลาดตระเวน ได้เหยียบกับระเบิด จนทำให้ขาขาด ตอนนี้ก็ไม่สามารถทำงานได้ อาศัยเฝ้าไร่ยางพารา เฝ้าสวนให้ภรรยา และลูกทำแทน แต่ก็ยังดีที่เบี้ยยังชีพ ทหารผ่านศึก คอยดูแลค่าใช้จ่ายในครัวเรือนบ้างเล็กน้อย และวันนี้กลายเป็นผู้อพยพ ผู้ประสบสถานการณ์ชายแดนไทย-กัมพูชา ที่ตนเคยประสบอยู่ชายแดนมาก่อน สมัยหนุ่มๆ จึงพอทำใจได้บ้าง